ASV2 verliest de koppositie in spannende strijd tegen Alteveer (4½-3½)

Zaterdag 13 december speelden we als koploper van klasse 3C uit tegen Alteveer. Altijd moeilijk natuurlijk, maar we hadden toch, zoals altijd, goede hoop op winst.

Aangekomen in het clublokaal, een oud schoolgebouw uit 1929, bleek dat men helaas niet de 8 benodigde spelers had weten los te weken van moeders.
Daarmee kreeg ik de status van non-playing captain en was meteen het slachtoffer voor het verslag gevonden.
Goed, ook dat heeft zijn voordelen. Ik had een relaxte leesmiddag en het eerste ASV-punt was daamee een feit. Helaas zou dit aan het eind van de middag ook meteen het laatste volle punt blijken.

Terwijl de temperatuur in het speellokaal naar het vriespunt zakte waren de vooruitzichten na een kleine 1.5 uur spelen nog erg zonnig. Na een kleine telling bleek dat het ASV kamp inmiddels 3 extra pionnen en gemiddeld meer kleine plusjes had dan Alteveer. Alleen de tijd sprak in het voordeel van de Alteveerders en dat zou nog voor de eerste tijdcontrole beslissend blijken.

Na zo'n 3 uur spelen zag ik Theo Jurrius met een bahco (passchroefsleutel voor de niet-technici onder ons) door de zaal lopen. Wie Theo kent weet dan dat het met die temperatuur weer goed komt. Helaas was dit wel te laat voor Fred Reulink.
Bij Fred viel rond die tijd de beslissing. Een pion voordeel tegen een afnemend initiatief voor de tegenstander leek in eerste instantie voldoende voor Fred. Echter door de kou in het speellokaal overvallen vroeg Fred permissie remise aan te nemen. Gezien de stand was weigeren onzinnig.
Vlak daarop volgde een remise aanbod van John Sloots dat gretig geaccepteerd werd. John had gevoelsmatig de gehele partij minder gestaan en had moeite met het vinden van tegenspel. De tegenstander forceerde wat waardoor het spel van John vanzelf ontstond. Echter de stelling was niet uit evenwicht en een remiseaanbod leek dan ook een redelijke beslissing.
Helaas voor ons ontstonden er vrijwel gelijktijdig met dit remiseaanbod en de stijgende temperatuur in het lokaal donderwolken boven het bord van Daan Holtackers.
Een goed opgezette koningsaanval met werd wreed verstoord door een geniepig b4 zetje van wit. Plotseling stortte de zwarte stelling, mede geholpen door een grote tijdnood, geheel in. 2-2 was een feit!
Koert van Bemmel had op bord 1 tegen Jan Willen van Prooyen een pionnetje op e5 gesnoept. Achteraf in de analyse bleek echter dat dit een misser was geweest. Een zetomkering had de partij en niet alleen een schamele pion gewonnen! Uiteindelijk resteerde voor Koert een extra pion in een eindspel met alleen zware stukken en was remise door Koert's tijdnood het hoogst haalbare.

De 3 resterende partijen deden het ergste vrezen. Theo Jurrius had licht voordeel, Pascal Losekoot stond vrijwel gelijk maar Sjoerd van Roosmalen stond hopeloos verloren.

De eerste beslissing bracht Theo. Theo had in de opening een pion gewonnen, had waarschijnlijk ook ergens beslissend voordeel kunnen bereiken, maar kwam in een dubbel toreneindspel terecht. Hierin moest hij op een gegeven moment beslissen, remise door herhaling van zetten toestaan of de pion teruggeven en een moeilijk maar waarschijnlijk iets beter eindspel in gaan.
Na overleg over de toestand van de resterende partijen was natuurlijk het laatste de enige optie echter.........Theo voerde 1 zetherhaling teveel uit. Remise was een feit.

Pascal speelde een goede partij die vrijwel de gehele tijd in evenwicht was. Door goed tegenspel van de tegenstander kwam hij echter in een dameeindspel terecht waarin de tegenstander de beste kansen kreeg omdat Pascal's konings op de tocht stond. Net toen ik dacht dat ook Pascal in tijdnood zou omvallen had hij een geniepig eeuwig schaak op het oog. Gelukkig zat ook daar de blinde vlek bij de tegenstander. 3.5-3.5 dus.

Restte alleen nog de partij van Sjoerd. In een wisselende partij ging Sjoerd met een paard op d3 in de witte stelling staan. Deze Octopus bleek echter tot een drama voor zijn andere paard op f6 te leiden. Dit paard moest naar h7. Toen Sjoerd daarna tot overmaat van ramp 2 stukken voor een toren moest geven was het snel afgelopen.

Eindstand 4.5-3.5 voor Alteveer. Zeker niet onverdiend maar uiteindelijk wat te weinig voor ASV2 meen ik.

De Thai na de wedstrijd (Bird) was niet voor iedereen een pleister op de wond. Echter de hilariteit over de de one-man analyse-show van Pascal's tegenstander en de raadsels tijdens de maaltijd (Varierend van moordzaken tot smurfen met blauwe en rode mutsen) zorgden voor een opperbeste sfeer. Maar over deze zaken later meer in ASV nieuws!

Frank Schleipfenbauer.