ASV 2 net te licht voor DSC 1

ASV 1 is door de komst van Bob Beeke en Michiel Blok flink sterker en daar profiteert ook ASV 2 ook van. Maar ja, DSC 1 is een sterke ploeg; zeker na de komst van Marco Gaehler. Sjoerd van Roosmalen was kansloos tegen Bram van der Velden. De oud-speler van De Toren profiteerde snel  van een mislukte opening van de ASV-er. John Sloots nam na pionverlies geen enkel risico tegen Jan Pieter Vos. Remise dus. DSC pakte door. Koert van Bemmel zag zijn opening mislukken tegen Lisa Hortensius. De ASV-er werd vastgezet en bleef volkomen kansloos. Ook bij Peter Boel ging het mis. Bij de verwikkelingen die Sebastiaan Smits op het bord toverde, tastte Peter Boel mis. Sander Berkhout ging vervolgens kansloos onderuit tegen de Zwitser Marco Gaehler. Martijn Boele had zich goed voorbereid op Joram de Kelder. In het eindspel moest Martijn Boele hard knokken, maar de remise kwam er wel. Frank Schleipfenbauer won tegen Talitha Munnik een kwaliteit. In tijdnood kwam het punt snel. Richard van der Wel bracht de score op 5-3. In het eindspel won de Arnhemse captain twee pionnen tegen Martine Middelveld. Richard van der Wel haalde het punt binnen. 5-3 verlies hielp DSC 1 aan de punten. De massakamp eindigde in 8-8, doordat ASV 1 met 5-3 won van DSC 2.

ASV 3 verliet van sterk Laurierboom-Gambiet

Een seizoen starten tegen een promovendus is sportief gezien in het algemeen wel prettig. In dit geval echter had ASV 3 het graag anders gezien. Op zeven borden had deploeg uit de Amsterdamse Jordaan 100 ELO-punten meer. Alleen de Arnhemse invaller aan bord 8 was op papier sterker dan zijn Amsterdamse opponent. En dan speelden de Amsterdammers nog met drie invallers. Maar ja, als je Albert Blees als invaller kan opstellen en ook nog twee sterke Noren kan invliegen is het krachtsverschil snel verklaard. ASV 3 maakte er het beste van en in een geweldige ambiance genoot de ploeg van ASV van deze wedstrijd. ASV 3 opende de score. Johan Wolbers pakte zaterdag na vijf jaren van schaakrust het schaken weer op. De oud-speler van Schaakstad Apeldoorn offerde een pion en kreeg compensatie. Na onnauwkeurig spel van Christian Martinello won Johan Wolbers snel. Die voorsprong was van korte duur. Jochem Woestenburg kreeg tegen Albert Blees een dubbelpion in het centrum. Al snel bleek die zwak en Albert Blees rolde de ASV-kopman positioneel op. Jan Knuiman pakte hierna een halfje. Tegen Hans de Vilder leek Jan Knuiman goed te staan, maar er waren risico's en die ging de ASV-er liever uit de weg. Daan Holtackers had het zwaar tegen Mark Kremer. Een onhandig gespeelde opening hielp daarbij niet mee. Juist toen de ASV-captain dacht terug te komen in de partij toverde Mark Kremer een fraaie combinatie uit de hoge hoed. Die leidde tot direct verlies. Ook Koen Maassen van den Brink kon het niet redden. Tegen de sterke Noor Lars Even Andersen was er nog ruimtevoordeel. In het eindspel kantelde de partij ineens in Noors voordeel. Heel bijzonder was de partij tussen Remco Gerlich en Ymar de Groot. De ASV-er gaf pardoes een stuk weg. Remco Gerlich vond nog complicaties en in tijdnood raakte de Amsterdammer ook een stuk kwijt. In het toreneindspel tekenden de spelers de vrede. Theo Jurrius kwam tekort tegen de tweede Noor.Georg Schmidt Borresen had meer ruimte en speelde Theo Jurrius positioneel weg. In het eindspel pakte de Noor de winst. In de slotpartij keepte Wouter Abrahamse in het paardeindspel een slechte stelling tegen Steve Michel.

ASV 4 komt tekort tegen Voorst

ASv 4 is met een deels vernieuwd team het nieuwe seizoen ingegaan. Wouter Abrahamse, Kees Sep en Tony Hogerhorst kwamen terug uit het derde en dus verdwenen er ook spelers uit het vierde van de Arnhemmers. Een van die spelers was Paul Tulfer en die speelde in de eerste ronde uitgerekend bij de tegenstander, Voorst. En dat kwam ASV 4 slecht uit, want het was uitgerekend Paul Tulfer die Voorst op 1-0 zette. Met een torenoffer werd Murat Duman in het nauw gedreven. De speler van Voorst kreeg materiële compensatie en toen Murat Duman met een pionnenstorm probeerde de kansen te laten keren, sloeg Paul Tulfer toe. De open koningsstelling van Murat Duman vroeg om een niet te keren mataanval. In gierende tijdnood verkoos Tony Hogerhorst vervolgens voor een remise boven grote risico's in zijn duel met Marcel Kraaijkamp. Siert Huizinga opende vroeg in de partij de koningsaanval op Michiel Jansen. Zijn eigen koning bleef echter in het midden en die werd kwetsbaar toen de aanval stokte. De dreigingen van Michiel Jansen werden Siert Huizinga teveel. Aan het topbord had Kees Sep aanvankelijk vooral tijdvoordeel tegen de jonge Sven Pronk. De routinier van ASV 4 verspeelde echter een pion. Het bracht beide spelers in een enerverende vluggerfase, waarin Sven Pronk remise aanbood. Ruud Wille stond lang prettiger tegen Jacques Kuiper. Even nam de Voorstspeler het initiatief over na mindere zetten van Ruud Wille. In tijdnood leek Ruud Wille de winst nog te kunnen grijpen, maar de winstweg werd onder druk van de tanende tijd niet gevonden. Remise dus. Jeroen Bosch van Rosenthal haalde vervolgens de winst binnen voor Voorst. Met een sterk paard tegen een zwakke loper liet de oud-ASV-er Désiré Fassaert in het eindspel kansloos. Ivo van der Gouw profiteerde in tijdnood van een paniekaanval bij Lûtsen Dooper. Die gaf in de vluggerfase drie pionnen weg, waarna het eindspel kinderspel was. Gerben Hendriks investeerde een pion om initiatief te krijgen tegen Rudy Bloemhard. In het zesde uur ontsnapte Rudy Bloemhard aan de druk en verzilverder vervolgens de pion.

Ronde 1: ASV 3 en 4 verliezen

DSC 2 - ASV 1 3-5
1. Ted Barendse (2155) - Dirk Hoogland (2132) 1-0
2. Gert Legemaat (2163) - Bob Beeke (2272) ½-½
3. Patrick de Bas (2109) - Wouter van Rijn (2163) 0-1
4. Bob Voogt (2044) - Eelco de Vries (2172) ½-½
5. Jan Peter van Zandwijk (2056) - Otto Wilgenhof (2194) 0-1
6. Richard Oranje (2053) - Michiel Blok (2136) 1-0
7. Walter Anema (2002) - Remco de Leeuw (2170) 0-1
8. Arno Wiersma (1948) - Léon van Tol (2210) 0-1

DSC 1 - ASV 2 5-3
1. Marco Gaehler (2298) - Sander Berkhout (2074) 1-0
2. Martijn Boele (2054) - Joram op de Kelder (2284) ½-½
3. Sebastiaan Smits (2166) -Peter Boel (2013) 1-0
4. Lisa Hortensius (2117) - Koert van Bemmel (2077) 1-0 
5. Martine Middelveld (2145) - Richard van der Wel (2111) 0-1
6. Bram van der Velden (2143) - Sjoerd van Roosmalen (2097) 1-0
7. Jan-Pieter Vos (2019) - John Sloots (2093) ½-½
8. Talitha Munnik (1998) - Frank Schleipfenbauer (2090) 0-1
 
Laurierboom-Gambiet - ASV 3 5½-2½
1. Albert Blees (2396) - Jochem Woestenburg (2026) 1-0
2. Lars Even Andersen (2289) - Koen Maassen van den Brink (2004) 1-0
3. Mark Kremer (2196) - Daan Holtackers (2012) 1-0
4. Georg Schmidt Borresen (2188) - Theo Jurrius (1991) 1-0
5. Christian Martinello (2151) - Johan Wolbers (2053) 0-1
6. Ymar de Groot (2072) - Remco Gerlich (1961) ½-½
7. Hans de Vilder (2013) - Jan Knuiman (1877) ½-½
8. Steve Michel (1923) - Wouter Abrahamse (1977) ½-½

Voorst - ASV 4 5½-2½
1. Sven Pronk (1834) - Kees Sep (1934) ½-½
2.Jeroen Bosch van Rosenthal (1952) - Désiré Fassaert (1822) 1-0
3. Rudy Bloemhard (2004) - Gerben Hendriks (1885) 1-0
4. Lûtsen Dooper (1918) - Ivo van der Gouw (1866) 0-1
5. Michiel Jansen (1772) - Siert Huizinga (1853) 1-0
6. Marcel Kraaijkamp (1876) - Tony Hogerhorst (1758) ½-½
7. Paul Tulfer (1799) - Murat Duman (1830) 1-0
8. Jacques Kuiper (1799) - Ruud Wille (1892) ½-½

ASV 2 haalt titel binnen!

De wedstrijd in Leiden tegen LSG-4 begon ongelukkig via Theo Jurrius die de opening de mist in zag gaan. Hoewel de dames al vlot werden geruild werd Theo strategisch volledig weggespeeld. Wit kon zich geheel ontwikkelen terwijl Theo’s stukken elkaar in de weg stonden. Hij moest dan ook na een kleine 2 uur spelen opgeven toen stukverlies niet te vermijden was. Kort daarop volgde een meevaller omdat de tegenstander van John Sloots in iets mindere stelling, Lg2-f1 speelde. Daarmee verhinderde hij het door John geplande Pc4 maar deze kon toen met Pf3+ een familieschaakje geven dat de dame opleverde. Deze schaakblindheid pakte dus goed voor ons uit. Niet lang daarna, bood Frank Schleipfenbauer op advies van Sjoerd van Roosmalen remise aan. Frank vertrouwde zijn stelling niet zo. Hoewel hij voor zijn gevoel minder stond was een remiseaanbod nog niet in hem opgekomen. Maar gezien de situatie van een mogelijk kampioenschap, een gevoelsmatig mindere stelling en het feit dat hij beter teamleider kon zijn zonder dat hij zelf nog met een partij bezig was bleek dit de oplossing van het stellingsprobleem! Achteraf bleek dat de belangrijkste reden van zijn tegenstander om het remiseaanbod, na overleg met zijn teamleider, te accepteren, niet de stand op het bord was en ook niet de stand op de andere borden maar het feit dat hij bang was bij een mogelijk verlies onder de 1900 Elo-grens te komen waarmee hij niet mee mocht doen aan het lokale seniorenkampioenschap dit jaar. Een goed getimed aanbod dus. Op dat moment begon ook de voor ASV-2 al zo lang gewenste promotie naar de 2e klasse reële vorm te krijgen. Koert van Bemmel stond goed na kwaliteitswinst. Sjoerd had een bijzonder eindspel met beiden 8 pionnen, een toren en een licht stuk. En hoewel hij een loper tegen een paard had, hetgeen makkelijk een nadeel had kunnen zijn, was het Sjoerd die alleen kansen had op meer dan remise. Martijn Boele stond iets beter in een verder gelijkstaand dame-eindspel met beiden 2 lichte stukken. Pascal  Losekoot stond zo goed als gewonnen met 2 pionnen meer in een eindspel met toren+licht stuk en Koen Maassen van den Brink had een pion gewonnen in een verder gelijkstaand eindspel waarin op de dame en een toren na nog alle stukken op het bord stonden. De prognose toen was een 3-5 overwinning. Niet lang daarna kon Martijn zetherhaling afdwingen. Aangezien hij echter beduidend makkelijker spel had en de overige spelers ook nog alle mogelijkheden hadden is na overleg besloten dat Martijn door mocht spelen. Eerst won daarna Pascal. Hij had in het eindspel een pion teruggegeven om de torens af te ruilen en zijn koning naar een beter veld te brengen. Dat lukte aardig. Toen zijn tegenstander op een gegeven moment ook nog het paard moest ruilen tegen de loper van Pascal was het resterende pionneneindspel makkelijk gewonnen. Daarna eindigde de partij van Sjoerd in remise. Beide spelers hadden nog steeds 8 pionnen en deze waren aardig in elkaar geschoven. Voor Sjoerd was er geen doorkomen aan. Zijn tegenstander kon zelf niets maar wist een onneembare vesting te bouwen. Niet lang daarna kreeg Koen een remiseaanbod. Aangezien Koert van Bemmel inmiddels een volle toren voorstond nam Koen dit aanbod na overleg aan hoewel hij nog steeds een gezonde pion voorstond. Enige tijd daarna kreeg ook Martijn remise aangeboden. Maar omdat de stelling van Koert inmiddels toch nog wat kleine venijnige countertrucs kende en het tijdsvoordeel van Koert slonk werd dit aanbod afgewezen. Kort daarop won Koert zijn zeer goed gespeelde partij toch waarmee het kampioenschap een feit was! De champagne kon los!! Maar… Martijn was nog bezig waar men natuurlijk geduldig op wachtte. Toen Martijn, enigszins ingegeven door de teamleden die zelfs durfden te suggereren aan Martijn om maar op te geven zodat we konden gaan eten, besloot dat het genoeg was wilde zijn tegenstander opeens geen remise meer aannemen! Echter niet lang daarna werd in een goede sfeer de vrede toch getekend en kon met een terechte 3-5 overwinning een mooi en verdiend kampioenschap worden gevierd. De champagne die Sjoerd had meegenomen ging met een heftige knal en veel gebruis inderdaad los. De chaos daarna leverde plakkende schaakborden en -stukken op.

ASV 3 deelt punten met UVS 2

In de laatste wedstrijd van het seizoen tegen UVS-2 stond er voor ASV-3 niets meer op het spel; de Nijmegenaren zouden nog in de problemen kunnen komen als de teams onder hen goed zouden presteren. De eerste 3 partijen eindigden vreedzaam. Fred Reulink berustte, na een kans op groot voordeel gemist te hebben, in remise. Bij Jochem Woestenburg ontstond een onduidelijke stelling. Op het moment dat er een aantal stukken geruild zou gaan worden, werd de vrede getekend. Daan Holtackers kwam met een plusje uit de opening, maar het stelde allemaal weinig voor zodat ook hier de strijd snel gestaakt werd. In de tijdnoodfase liep ASV 3 twee punten uit. In de partij van Tony Hogerhorst duurde het lang voordat de spelers uit de openingsfase kwamen; Tony's tegenstander had daar echter veel meer tijd voor nodig, waardoor het hem in het middenspel aan tijd ontbrak om de juiste beslissingen te nemen. Tony profiteerde hiervan door af te wikkelen naar een gunstig eindspel; in het toreneindspel dat hieruit ontstond, besliste de vrije d-pion. Jan Knuiman speelde een zeer degelijke partij. Na een positionele opening werd het centrum vastgezet en bereidde Jan een aanval voor op de koningsvleugel. Zijn tegenstander wist hier

geen goede verdediging op te vinden en kwam in tijdnood, waarna Jan zijn aanval solide afrondde. Niet veel later bracht Cees Sep ASV-3 op 4 punten. Hij speelde een positionele partij en wellicht had zijn tegenstander op een moment in het voordeel kunnen komen door het centrum te openen, maar de balans raakte nooit echt uit evenwicht. Uiteindelijk ontstond een dubbel toreneindspel met een geheel dichtgeschoven pionnenketen zodat remise onvermijdelijk was. Wouter Abrahamse had al vroeg in de partij een tussenschaakje over het hoofd gezien en kwam zo in een lastig eindspel terecht. Hij verdedigde hardnekkig maar kon niet verhinderen dat zijn tegenstander afwikkelde naar een gewonnen toreneindspel. De tweede invaller, Albert Marks, speelde een zeer boeiende partij. De spelers begonnen een positionele strijd om het centrum, waarbij Albert de inzet verhoogde door een kwaliteit te offeren. De gevolgen waren niet erg duidelijk, maar zijn tegenstander zag zich na een tijdje door de dreigingen die Albert creëerde genoodzaakt om een kwaliteit terug te geven, waarbij Albert ook een pion won. Hij breidde zijn voordeel uit en kreeg een gevaarlijke vrijpion, maar zijn tegenstander zocht tegenkansen door zijn dame en paard op Albert's koning te richten. Onder tijdsdruk raakte Albert al zijn voordeel kwijt en zijn tegenstander wist het dame-eindspel zelfs nog te winnen. Uiteindelijk finishte ASV 3 toch op de vijfde plaats, met zeven matchpunten uit negen wedstrijden!

ASV 4 niet opgewassen tegen Wageningen 2

Halverwege de wedstrijd tegen Wageningen-2 leek een 5-3 winst mogelijk. De eindstand was

echter net andersom. Anne Paul opende de score met een remise. Er ontstond een gelijke stelling in het middenspel en na wat duw- en trekwerk werd tot remise besloten. Daarna volgde een knappe overwinning van Murat Duman. Na een, zoals vaker (zoals Murat zelf aangaf), chaotische opening waarbij hij na zet 2 al afweek van de theorie maar na zet 13 alweer terug was in de theorie, leidde al gauw tot een prettig middenspel.

Met veel ruimte, inspiratie en concentratie maakte hij gebruik van de ruimte achter de vijandelijke pionnen. Toen mat dreigde konden de stukken worden opgeruimd. Daarna volgden 2 nederlagen. Eerst verloor Paul Tulfer. In een partij met tegengestelde rokades had hij een mooie koningsaanval opgebouwd, maar zijn tegenstandster had kansen gecreëerd op de andere vleugel. Hij verwierp een afwikkeling naar eeuwig schaak maar kreeg daardoor een onweerstaanbare aanval via de geopende b-lijn over zich heen. Kort daarna verloor ook Ruud Wille. Dat was volledig onnodig. Hij had steeds een fractie beter gestaan en op het beslissende moment sloot hij een zwarte toren in. Dit zou kwaliteitswinst opleveren met een gewonnen eindspel. Toen de vijandelijke dame binnenkwam

zag Ruud allerlei dreigingen die er niet waren. Hij week af van zijn plan maar overzag daarbij geheel dat zwart via de onderste lijn zomaar vanuit het niets mat in 4 had. Gerben Hendriks kwam na een misser van zwart behoorlijk goed uit de opening met flink ruimtevoordeel en een sterke loper. Dit resulteerde uiteindelijk in kwaliteitswinst. Hij verzuimde het daarna af te maken. Zwart zocht tegenkansen en kreeg met paard en dame aanval op de open koningsstelling van Gerben. Dit resulteerde uiteindelijk in remise. Désiré Fassaert kon daarna in een eindspel met lopers van gelijke kleur zijn stelling niet meer houden. Lang was deze partij gelijkwaardig maar ergens ging het onder tijdsdruk verkeerd waarna hij in een minder eindspel terechtkwam. In de partij van Ivo van der Gouw kreeg zijn tegenstander vanuit de opening een geïsoleerde pion op d4, maar wist dit allemaal juist op tijd te verdedigen. Op een gegeven moment wist Ivo niet meer precies hoe hij verder kon komen en koos toen voor een wat risicovollere voortzetting, waarin wit zijn kansen greep. Uit de afwikkeling volgde een iets beter staand dubbel toren eindspel waarin wit een veropgerukte vrijpion op b6 had. Als compensatie daarvoor had Ivo actievere torens en een beter beschermde koning. Toen wit in deze stelling remise aanbood is dat aangenomen. Siert Huizinga kreeg vanuit de opening door nauwkeurig spel een prettige stelling. Na dameruil moest hij het technische plusje zien vast te houden. Op zich lukte dat redelijk, hij veroverde een pion maar zwart had een prachtig paard op f4 dat hoofdbrekens bezorgde. Uiteindelijk bleek dat zijn redding. Hij kon de a-pion vrij ver laten oprukken terwijl Siert zijn pionnenmeerderheid op de koningsvleugel trachtte uit te buiten. Met beiden nog een paard en wat pionnen werd tot remise besloten en kwam de eindstand op 5-3 voor Wageningen-2.

Ronde 9: uitslagen

Vianen/DVP – ASV 1 4-4
1. Ulrich Dresen (2286) – Léon van Tol (2189) ½-½
2. Reiner Odendahl (2378) – Otto Wilgenhof (2239) 0-1
3. Ornett Stork (2097) – Eelco de Vries (2168) ½-½
4. Dennis Kerstens (2164) – Richard van der Wel (2110) 1-0
5. Ulrich Perschke (2157) – Dirk Hoogland (2141) 0-1
6. Mark Agterberg (1953) – Sander Berkhout (2118) 1-0
7. Frank Lommers (2169) – Remco de Leeuw (2159) 0-1
8. Toon van Lanen (2120) – Remco Gerlich (1999) 1-0

LSG 4 – ASV 2 3-5
1. Bart Groeneweg (1976) – Koert v.Bemmel (2062) 0-1
2. Marco de Mooij (1901) – John Sloots (2076) 0-1
3. Arjen van Benthem (2145) – Sjoerd van Roosmalen (2084) ½-½
4. Leendert Pols (1889) – Martijn Boele (1999) ½-½
5. Rag de Graaff (1978) – Pascal Losekoot (2042) 0-1
6. Aart van de Peut (1962) – Frank Schleipfenbauer (2066) ½-½
7. Michael Kubbenga (1896) – Koen Maassen van de Brink (1967) ½-½
8. Wim Zwinkels (1918) – Theo Jurrius (2013) 1-0

UVS 2 - ASV 3 4-4
1. Wouter Dinjens (1985) – Jochem Woestenburg (2028) ½-½
2. Rob Bisschops (2023) - Daan Holtackers (2015) ½-½
3. Ruud van der Spoel (1965) - Fred Reulink (2007) ½-½
4. Arno Sprinkhuizen (1916) - Wouter Abrahamse (1950) 1-0
5. Tsjisang Cheung (1961) - Jan Knuiman (1881) 0-1
6. Maarten van Rooij (2087) - Albert Marks (1774) 1-0
7. Christ Verstegen (1879) - Tony Hogerhorst (1908) 0-1
8. Thomas Willemsen (1895) - Kees Sep (1884) ½-½

Wageningen 2 - ASV 4 5-3
1. Martijn Naaijer (1937) - Anne Paul Taal (1942) ½ - ½
2. Clemens de Vos (1967) - Désiré Fassaert (1894) 1-0
3. Maurice van Eijk (1828) - Gerben Hendriks (1857) ½ - ½
4. Karel Scholten (1906) - Ivo van der Gouw (1895) ½ - ½
5. Cees van de Waerdt (1939) - Ruud Wille (1926) 1-0
6. Mahsa Bitalzadeh (1997) - Paul Tulfer (1911) 1-0
7. John Stigter (1867) - Siert Huizinga (1881) ½ - ½
8. Robin van Leerdam (1951) - Murat Duman (1843) 0-1

ASV 2 verliest maar blijft aan kop

Tegen het jeugdige Zukertort Amstelveen-3 liep ASV-2 de eerste forse averij op maar de schade bleef beperkt doordat ook de nummer 2 Regiohakkers verloor. John Sloots stelde na 2½ uur spelen remise voor. Hij had een mindere stelling en ook minder tijd. Dit aanbod werd aangenomen. Koen Maassen van den Brink bereikte niets na de opening en kon uiteindelijk zetherhaling eigenlijk niet vermijden. Ook remise dus. Koert van Bemmel kwam met zwart goed uit de opening maar het lukte hem niet een aanval op te bouwen terwijl wit de enige open lijn op de damevleugel beheerst. Zo wordt het remise. Op dat moment

ziet het er gelijk uit en lijkt het 4-4 te worden. Niemand staat echt slecht, Pascal Losekoot stond redelijk goed maar het voordeel werd al wat kleiner, Martijn Boele en Frank Schleipfenbauer hadden onduidelijke stellingen. De rest houd het vrij overzichtelijk. Dan komt de tijdnoodfase. Sander Berkhout speelde een degelijke partij maar vergooide in het verre eindspel ergens zijn gelijk staande stelling en moet opgeven. Dit had hij zeker remise kunnen houden maar ergens ging het licht bij hem uit. Frank kwam minder uit de opening en vergeet

later de kansen te grijpen. In de tijdnoodfase vergooide hij een redelijke stelling (wel met 2 pionnen minder) omdat hij dacht te moeten forceren en verloor in de verwikkelingen een stuk. Pascal kwam goed uit de opening, offerde een pion en wikkelde af naar een toreneindspel. Echter dat blijkt hij uiteindelijk niet meer te kunnen winnen. Na de tijdcontrole zijn alleen Martijn Boele en Vincent de Jong (invaller voor Sjoerd van Roosmalen) nog bezig met een 4-2 stand voor Zukertort. Martijn stond gewonnen en Vincent stond iets beter (maar dan ook echt minimaal). Martijn speelde een degelijke partij tegen een tegenstander die een stuk voor 2 pionnen offert. Deze krijgt iets van aanval maar Martijn weet het goed te blokken. Na het afblokken van de aanval kan Martijn met zijn dame pionnen oprapen en won na een schijnoffer met de dame vervolgens eenvoudig. Vincent speelde een goede partij en had een klein plusje in een moeilijk eindspel D+T+2P tegen D+T+P+L. Vincent heeft alle pionnen naar voren gegooid maar de tegenstander verdedigde goed. Onder druk van de stand speelde Vincent toch op winst en schiet in het verre eindspel zijn enige bok van de partij door met zijn koning naar het verkeerde veld te gaan. Daarmee werd het 5-3 voor Zukertort. Een echte winst zat er niet in. Maar 4-4 wel degelijk. Gelukkig heeft ASV-2 het kampioenschap nog geheel in eigen hand.

ASV 3 veilig na zege op WSG Winsterswijk

Met een benauwde overwinning op hekkensluiter WSG Winterswijk heeft ASV-3 zich weten te handhaven in de 3e klasse KNSB. In het begin was er weinig aan de hand, maar dat duurde helaas niet lang. Tony Hogerhorst bouwde de partij agressief op waarbij hij te weinig rekening hield met het offensief van zijn tegenstander in het centrum. Een stukoffer voor 2 pionnen mocht niet meer baten. Theo Jurrius koos voor de verandering eens voor een rustige opening maar al snel opende hij een offensief op de zwarte koning aangezien zijn tegenstander niet al te actief speelde. Diens stukken stonden dan ook weldra op de achterste rij en Theo wist zijn aanval mooi af te ronden. Daan Holtackers kwam aardig uit de opening en koos in het vervolg voor het plan om een vrijpion te creëren maar schatte daarbij de activiteit van zijn stukken niet goed in. Tijdnood en fraai aanvallend spel van zijn tegenstander in het eindspel waren teveel van het goede. Invaller Jan Knuiman trok de stand weer gelijk. Vanuit de opening kreeg hij een positioneel prettige positie, waarin hij de druk op zijn tegenstander wist op te voeren. Deze offerde een kwaliteit om zich te bevrijden, maar slaagde daar niet in en na dameruil was de winst een feit. Ook Remco Gerlich kwam goed uit de opening, maar in het vierde speeluur raakte hij zijn initiatief kwijt alsmede zijn vrije c-pion. Het paard tegen lopereindspel met vrije pluspion voor wit was vervolgens niet meer te keepen. Weer was het een invaller die de stand gelijk trok. Barth Plomp kwam zonder problemen uit de opening. Na onhandig spel van zijn tegenstander won hij een pion en kwam in een kansrijk eindspel terecht. In eerste instantie was het nog niet zo gemakkelijk maar wat later in een dubbel toreneindspel, liet Barth zijn tegenstander kansloos. Jochem Woestenburg kwam met een positioneel plusje uit de opening en wist dat gaandeweg door actief spel op de koningsvleugel uit te bouwen. Zijn tegenstander  probeerde ten koste van een paar pionnen nog een tegenaanval op te zetten, maar Jochem was hier prima op voorbereid en maakte het overtuigend af. Cees Sep zette zijn partij solide op, maar in het vervolg investeerde hij een pion waarvoor hij niet genoeg terug kreeg. Zijn tegenstander verzwakte echter de positie van zijn koning, wat Cees aanknopingspunten gaf voor actief tegenspel. Uiteindelijk bereikte Cees de remisehaven dankzij eeuwig schaak. Dankzij deze overwinning staat het derde, dat voor deze ronde nog niet veilig voor degradatie was, ineens op de vijfde plaats.

ASV 4 klopt De Toren 3

De 4½-3½ winst op De Toren-2 betekende voor het vierde een veilige plaats in de middenmoot. Beide teams waren aan elkaar gewaagd. Maar zeker aan de laatste 4

borden tekende zich gaandeweg wat voordeel aan. Belangrijk was de rol van Anne Paul Taal die zelf niet speelde maar daardoor in zijn rol als teamleider goed wist hoe het er voor
stond. De score werd geopend door Gerben Hendriks met een remise. In de opening verraste hij zijn tegenstander met een pion op d6. Verder voordeel wist hij hier niet uit te halen en na wat onduidelijke zetten is het opeens remise daar waar de echte strijd, zo lijkt het, nog moet beginnen. Intussen hebben Siert Huizinga en Paul Tulfer na de opening voordeel bereikt. Murat Duman ontwikkelde zijn stukken te passief en kon zijn tegenstander hem onder druk zetten. Verdedigend stond Murat echter behoorlijk Wit offerde een stuk op g5 en liet dat vergezeld gaan van een remiseaanbod. Murat speelt door en zette de partij naar zijn hand. Op gecontroleerde wijze speelde hij het uit. Een belangrijke winstpartij. Gezien de slechts 3 uurtjes slaap was Murat content met de overwinning. Intussen was de
partij van Ruud Wille in een gelijkwaardige stelling ook in remise geëindigd. Ook Ivo van der Gouw had al een keer remise aangeboden maar dit was afgeslagen. Ivo stond continu
onder druk maar hield goed stand. In tijdnood volgde door  de aanhoudende druk toch de verliezende zet. Een knappe winst was er voor invaller Martin Weijsenfeld aan bord 1. Hij
speelde voor Anne Paul in de plaats. Zijn tegenstander koos ervoor om de pion op c5 te ruilen tegen Martin’s pion op e4 ten koste van het loperpaar. Doordat Martin het loperpaar op het bord hield kon hij kansen creëren op de damevleugel Zijn tegenstander kwam in tijdnood niet meer onder de druk uit. Martin won een stuk en de partij. Een tegenvaller was het verlies van Siert Huizinga. Hij kreeg vanuit de opening een prima stelling en had ook in het middenspel nog steeds overwicht. Enkele keren was er de mogelijkheid om naar remise af te wikkelen maar Siert wilde meer. In tijdnood verloor hij een pion en later nog één waarna het eindspel verloren ging.

Désiré Fassaert speelde een moeizame  manoeuvreerpartij. Lang ging het gelijk op maar het kostte onze ASV-er meer bedenktijd dan zijn opponent. Daarom wikkelde Désiré in opkomende tijdnood af naar een iets minder staand eindspel. Op de 33e zet overzag zijn tegenstander een verdedigingspointe van zwart, waarna een potremisestelling ontstond.Gezien de stand in de wedstrijd speelde wit nog lang door maar moest tenslotte in remise berusten. Paul Tulfer werd matchwinnaar. Hij kwam beter uit de opening. Zijn tegenstander probeerde met een pionoffer tegenspel te krijgen, maar Paul gaf de pion terug, won een andere en wikkelde af naar een eindspel met ongelijke lopers en een sterke vrijpion. Hij koos de meest solide weg naar winst en dat bracht hem na 66 zetten de overwinning.